Mirjana Karanović

Biografija

Mirjana Karanović je poznata srpska glumica. Rođena je 28. januara 1957. godine u Beogradu gde i živi.

Otac Miloje je bio vojno lice, a majka Radmila krojačica. Kao devojčica, Mirjana je išla na časove glume u Dom pionira i želela je da postane glumica.

Nekoliko puta je padala na prijemnom ispitu na Fakultetu dramskih umetnosti, a položila ga je sa dvadeset i tri godine. 1984. godine je diplomirala.

Filmografija

1980. godine je ostvarila prvu ulogu Petrije u filmu „Petrijin venac“ koji govori o tragičnom životu nepismene seljanke, njenim nadama, ljubavima i razočaranjima. Takođe je bila nastavnica matematike u filmu „Majstori, majstori“.

1981. godine je glumila u filmovima: „Bila jednom ljubav jedna“ i „Pad Italije“.

1982. godine su joj dodeljene uloge u filmovima: „Kazivanje“, „Dvije polovine srca“ i „Beograd nekad i sad“ za koji su scenario pisali Branislav Nušić i Matija Bećković.

1984. godine je imala sporedne uloge u kultnom filmu „Kamiondžije opet voze“ i „Bele udovice“.

1985. godine je ostvarila jednu od najvažnijih uloga u karijeri koja joj je donela svetsku slavu. Bila je majka Senija Sena Zolj u filmu Emira Kusturice „Otac na službenom putu“. Takođe je imala sporednu ulogu stoperke u filmu „Život je lep“.

1986. godine je igrala u filmovima: „Rodoljupci“, „Pokondirena tikva“ i „Obećana zemlja“.

1987. godine je učestvovala u ostvarenjima: „Dom Berganovih“, „Uvek spremne žene“, „Na putu za Katangu“ i „Marjuča ili smrt“.

1988. godine je imala jednu od glavnih uloga u filmu „Srce i njena deca“ koji govori o desetogodišnjem dečaku koji prihvata odgovornosti i postaje zreo čovek.

1989. godine je bila Marta u filmu „Vreme čuda“ za koji su scenario pisali Borisav Pekić i Goran Paskaljević, zatim poznata srpska književnica Isidora Sekulić u filmu „Stremnicka“ i Jelena Katić u „Sabirnom centru“.

1991. godine je igrala u filmovima: „Holivud ili propast“ i „Mala“ u kome je bila žena pilota koji je dugo na robiji i čiju je ćerku silovao beskrupulozni čovek koji joj je obećao brak.

1993. godine je glumila konobaricu Radmilu u filmu „Bolje od bekstva“.

1994. godine je imala epizodnu ulogu Zane u TV seriji „Otvorena vrata“.

1995. godine je učestvovala u snimanju filma „Podzemlje“ („Bila jednom jedna zemlja“) koji govori o porodicama koje se kriju i proizvode oružje za pokret otpora za vreme nacističke okupacije Beograda.

1997. godine je bila gazdarica u filmu „Tri letnja dana“.

1998. godine je snimala serije: „Kod lude ptice“ i „Porodično blago“, kao i filmove: „Tri palme za dve bitange i ribicu“ i „Bure baruta“.

2003. godine je glumila vlasnicu supermarketa u filmu „Jagoda u supermarketu“ i majku u hrvatskom filmu „Svjedoci“ koji je dobio nagradu „Zlatna arena“.

2004. godine su joj dodeljene uloge u filmu „Život je čudo“ i u seriji „Stižu dolari“.

2005. godine je bila Ranka u filmu „Go west“ koji govori o dvojici ljubavnika koji, posle rata, pokušavaju da napuste Sarajevo i da odu na zapad. Takođe je započela snimanje druge sezone serije „Stižu dolari“.

2006. godine je igrala u bosanskohercegovačkom filmu „Grbavica“.

2007. godine je glumila Ljubicu u filmu „Tegla puna vazduha“, Atanasovu ženu u seriji „Ono naše što nekad bejaše“ i Švabinu majku u seriji „Vratiće se rode“.

2008. godine je imala epizodnu ulogu u drugoj sezoni serije „Bela lađa“.

2009. godine je snimala film „Tamo i ovde“ („Here and there“) u kome je bila Olga, majka srpskog emigranta, u koju se zaljubljuje propali njujorški muzičar Robert. Takođe je ostvarila uloge u filmovima: „Neko me ipak čeka“ i „Čekaj me, ja sigurno neću doći“.

2010. godine se pojavila u sledećim ostvarenjima: „Na putu“, „Torta sa čokoladom“ i „1000 gramm“.

2011. godine je bila majka u filmu „Crna Zorica“ i inspektorka u filmu „Vir“.

2012. godine je imala sporednu ulogu u filmu „Smrt čoveka na Balkanu“.

2015. godine je igrala direktorku škole u filmu „Pored mene“.

2016. godine je tumačila glavnu ulogu i napisala je scenario za film „Dobra žena“ u kome glumi Milenu koja, nakon trideset godina braka, saznaje istinu o svom suprugu i mora da odluči da li će je ignorisati ili sve napustiti i započeti novi život.

Od 1988. – 2001. godine je bila član Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Neke od predstava u kojima je igrala su: „Rođeni u YU“, „Fedrina ljubav“, „Hamlet“, „Gospođa ministarka“, „Bure baruta“, „Drama o Mirjani i ovima oko nje“, itd.

2001. godine Mirjana je postala vanredni, a šest godina kasnije redovni profesor na predmetu Gluma na Akademiji umetnosti u Beogradu. Prvi put je bila dekan od 2001. do 2003. godine, a drugi put od 2009. godine.

Jedan od njenih učenika je bio Nenad Okanović, poznatiji kao sin Dragan. Takođe, njena učenica je bila i Teodora Viktorović koja je u martu 2015. godine na spavanju ubila majku i babu. Mirjana je izjavila da je život od Teodore napravio monstruma jer je rasla pored oca alkoholičara i bezosećajne majke.

Nagrade i priznanja

Mirjana je dobitnica brojnih nagrada, a neke od njih su:

• 1980. godine nagrada „Grand Pri – Ćele Kula“ i „Velika Zlatna Arena“ za ulogu u filmu „Petrijin venac“;
• 1985. godine nagrada „Grand Pri – Ćele Kula“ i „Velika Zlatna Arena“ za ulogu u filmu „Otac na službenom putu“;
• 2004. godine nagrada „Zlatni lovorov vijenac“ za najbolju glumicu MESS-a 2004. u predstavama: „Helverova noć“ i „Molijer – još jedan život“;
• 2006. godine nagrada „Zlatni medved“ za najbolju žensku ulogu u filmu „Grbavica“ na Berlinskom filmskom festivalu;
• 2007. godine nagrada na Art film festivalu;
• 2009. godine nagrada „Konstantin Obradović“ za unapređenje kulture ljudskih prava, nagrada „Osvajanje slobode“ za afirmaciju principa ljudskih prava, pravne države, demokratije i tolerancije, kao i nagrada „Zlatni lovorov vijenac“ za ulogu Fedre u predstavi „Fedrina ljubav“ na Festivalu MESS u Sarajevu;
• 2010. godine nagrada festivala „Dani Sarajeva“;
• 2011. godine nagrada „Zlatni lovorov vijenac za doprinos pozorišnoj umetnosti“, nagrada „Žanka Stokić“ za glumačku ličnost koja je obeležila pozorišni i filmski život Srbije svojom stvaralačkom zrelošću i bogatstvom glumačkog izraza, zatim  nagrade „Marul“, „Veljko Maričić“ i Grand Pri Susreta za najbolju žensku ulogu za ulogu Mirjane u predstavi „Drama o Mirjani i ovima oko nje“;
• 2012. godine francuski orden viteza umetnosti i književnosti;
• 2013. godine nagrada za najbolju žensku ulogu u filmu „Vir“ na 42. Sofestu.

Privatni život

Devedesete su i za Mirjanu bile veoma težak period pa je utehu potražila u marihuani i hašišu. Kasnije je probala kokain i ekstazi, ali čim je uvidela da oseća zavisnost, prekinula je sa drogiranjem. Na isti način je ostavila i cigarete.

Protivila se režimu Slobodana Miloševića i bila je na protestu protiv bombardovanja Dubrovnika. Podržava ljude homoseksualne orijentacije i 2009. godine je proglašena za gej ikonu. Osvojila je prvo mesto na izboru koji je organizovao GayEcho Web Portal.

Izjašnjava se kao ateista.

Mirjana se nije udavala i nema dece. Njen moto je: „Bolje je imati dobrog ljubavnika nego lošeg muža“.

2004. godine je bila u vezi sa dvadeset godina mlađim glumcem Erminom Bravo.

Glumica naporno trenira da bi održala liniju. Voli nudizam i svake godine posećuje Adu Bojanu