Radoš Bajić

Biografija

Radoš Bajić je srpski filmski i televizijski glumac, reditelj, producent i scenarista, prepoznatljiv po ulogama u filmovima „Partizanska eskadrila“ i „Sekula i njegove žene“, te seriji „Selo gori, a baba se češlja“. Rođen je 24. septembra 1953. godine u selu Medveđa kod Trstenika. Oženjen je Milevom Bajić s kojom ima dvoje dece, sina Nedeljka i ćerku Jelenu koji se takođe bave glumom i režijom. Živi na relaciji Beograd – Medveđa gde ima porodično imanje.

Na filmskom platnu se prvi put pojavio 1975. godine u seriji „Đavolje merdevine“, a u „Sarajevskom atentatu“ Veljka Bulajića igrao je Nedeljka Čabrinovića. Tokom druge polovine 70-ih godina glumio je u filmovima „Deca rastu noću“, „Vrhovi Zelengore“, „Beštije“ i drugima.

Osamdesetih godina igrao je u kratkim filmovima „Dragi moj Milovane Danojliću“, „Žeđ“ i „Venerijanska raja“, te televizijskim filmovima „ Krojači džinsa“, „Sabinjanke“ i „Mahovina na asfaltu“. U ulozi scenariste našao se u TV drami „Led“ i seriji „Otkos“. Veliku popularnost donela mu je uloga u komediji „Sekula i njegove žene“ iz 1986. godine. Sledeće godine se ponovo našao u ulozi scenariste u filmu „Na putu za Katangu“.

U periodu od 1990. do 1999. godine snimio je deset filmova, uključujući drugi nastavak filma o Sekuli, pod nazivom „Sekula se opet ženi“. Igrao je u filmovima „Pokojnik“, „Sveto mesto“, „Dezerter“, „Napadač“ i drugima, te napisao scenario za komediju „Treća sreća“.

Odigrao je manju ulogu u filmu „Država mrtvih“ iz 2002. godine. Od 2007. do 2017. godine snimao je seriju „Selo gori, a baba se češlja“, gde se našao u ulozi scenariste, režisera, producenta i glavnog glumca. S obzirom da je serija bila veoma popularna, snimljena su i tri filma bazirana na istoj priči – „Selo gori… i tako“, „Nova godina u Petlovcu“ i „Braća po babine linije“.

Pojavio se u dramskom filmu „Led“ iz 2012. godine koji predstavlja debitantsko rediteljsko ostvarenje njegove ćerke Jelene Bajić Jočić, snimljeno po scenariju koji je Bajić napisao pre više do trideset godina.

Igrao je u serijama „Psi laju, vetar nosi“ i „Ubice mog oca“, a od 2018. godine se na Radio Televiziji „Pink“ emituje serija „Šifra Despot“ čiji je autor, scenarista i režiser Radoš Bajić, dok se u ulozi producenta nalazi njegov sin Nedeljko.

Autor je, režiser i scenarista serije „Ravna Gora“ koja je premijerno emitovana krajem 2013. i početkom 2014. godine na RTS-u, te njenog dugometražnog nastavka pod nazivom „Za kralja i otadžbinu“.

Detinjstvo, mladost i obrazovanje

Radoš Bajić je rođen 1953. godine u selu Medveđa kod Trstenika. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a srednju muzičku školu u Nišu. 1972. godine je upisao, a četiri godine kasnije diplomirao glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, u klasi profesorke Ognjenke Milićević.

Na velikom platnu se pojavio još kao student i to u filmovima Slavoljuba Stefanovića Ravasija „Sinovi“ i Veljka Bulajića „Sarajevski atentat“, te seriji „Đavolje merdevine“ iz 1975. godine. U „Sarajevskom atentatu“ tumačio je lik Nedeljka Čabrinovića, člana organizacije Mlada Bosna koji je učestvovao u organizovanju atentata na austrougarskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda (Franz Ferdinand).

Karijera

Sa diplomom Fakulteta dramskih umetnosti stigla je i prva glavna uloga i to u televizijskom filmu „Deca rastu noću“, gde mu društvo prave kolege Đorđe Jelisić, Ljiljana Krstić, Predrag Laković i drugi. Režiju ponovo potpisuje Ravasi, a scenario Milenko Vučetić.

Iste godine je premijerno prikazan partizanski film „Vrhovi Zelengore“ u kome je Bajić glumio rame uz rame sa ruskim glumcem Sergejom Bondarčukom (Сергей Фёдорович Бондарчук), Velimirom Batom Živojinovićem, francuskim glumcem Alanom Nurijem (Alain Noury) i drugima.

Jednu od glavnih uloga tumačio je u drami „Beštije“ iz 1977. godine. Na setu se ponovo našao sa najvećim jugoslovenskim zvezdama Batom Živojinovićem, Dragomirom Bojanićem Gidrom, Pavlom Vujisićem, Mijom Aleksićem i drugima. Režiju potpisuje Živko Nikolić, dok je scenario Nikolić napisao zajedno s Dušanom Kovačevićem.

Glavna uloga poverena mu je i TV drami Dragoslava Lazića pod nazivom „Gospodarev zet“, te u partizanskom filmu „Stići pre svitanja“ nastalom po motivima knjiga „Bekstvo sa robije“ i „Izvan zidina“.

U filmu o stvaranju partizanske avijacije i njenim prvim bitkama pod nazivom „Partizanska eskadrila“ iz 1979. godine Bajić igra pilota Dalibora, dok se u glavnim ulogama pojavljuju Bekim Fehmiju, Ljubiša Samardžić i Bata Živojinović.

Sa Dragomirom Dragom Čumićem i Nadom Vojinović 1979. godine je snimio komediju „Radio Vihor zove Anđeliju“, a sa Radkom Poličem i Ivom Gregurevićem igra u partizanskom filmu „Osvajanje slobode“. Sledeće godine snimio je kratki film „Dragi moj Milovane Danojliću“, a 1981. godine „Žeđ“. Tokom 1982. godine glumio je u filmovima „Nastojanje“ i „Krojači Džinsa“, te kratkom filmu „Venerijanska raja“.

Iste godine je premijerno prikazana drama „Led“ koji je režirao Ravasi. Bajić se, osim u ulozi glavnog glumca, dobro snašao i u ulozi scenariste. Sporedne uloge tumače Branka Mitrović, Milosije Pavlović i Zoran Stoiljković. Film je premijerno prikazan 1982. godine na Televiziji Beograd.

U filmu Jovana Račića „Mahovina na asfaltu“ iz 1983. godine Bajić igra učitelja, a u istorijskoj drami Banović Strahinja Boška Jugovića. Napisao je scenario za TV seriju „Otkos“ koja je 1984. godine premijerno emitovana na Radio Televiziji Beograd. Režirao ju je Ravasi, a osim Radoša Bajića, uloge tumače Stojan Stole Aranđelović, Ljiljana Krstić, Slavko Simić, Ivan Bekjarev i drugi.

Sa Žarkom Radićem, Nedom Arnerić, Enverom Petrovcijem i drugima glumio je u ratnom filmu „Dvostruki udar“ iz 1985. godine, a sa Farukom Begolijem i Milutinom Butkovićem u drami „Crvena baraka“.

Naredne godine premijerno je prikazana komedija „Sekula i njegove žene“ u kojoj tumači naslovnu ulogu. Film je režirao Dragoslav Lazić, dok scenario potpisuju Lazić i Jovan Janićijević Burduš. Simpatični dijalozi i situacije u kojima se nalazi naslovni junak oduševili su jugoslovensku publiku pa je komedija za vrlo kratko vreme postala hit.

Tokom 1987. godine u bioskopima su se pojavila čak četiri filma u kojima neku od uloga igra Radoš Bajić. Reč je o filmovima „Lutalica“, „Waitapu“, „Uvek spremne žene“ i „Na putu za Katangu“ za koji je napisao i scenario.

Pred kraj 80-ih godina tumačio je nastavnika matematike u filmu „Sucokreti“, te Faruka u filmu „Vanbračna putovanja“ Ratka Orozovića. Usledila je uloga Sime Milutinovića Sarajlije u seriji „Vuk Karadžić“, te filmovima „Ortaci“ i „Pet hiljada metara sa preprekama“.

Glumio je u istorijskoj drami „Solunci govore“ iz 1990. godine, te televizijskoj drami „Pokojnik“ rađenoj po komadu srpskog književnika Branislava Nušića. Glavne uloge tumače Predrag Ejdus, Miloš Žutić, Goran Svilanović i Neda Arnerić. Manju ulogu odigrao je i u horor filmu „Sveto mesto“ u kome glavne junake tumače Dragan Jovanović i Branka Puljić.

Sledeće godine se vratio ulozi koja ga je proslavila. Dragoslav Lazić je po Burduševom scenariju snimio nastavak priče o Sekuli i to pod naslovom „Sekula se opet ženi“ u kojoj Bajić tumači glavnog lika. Proverenoj glumačkoj postavi pridružile su se Milena Dravić, Jelisaveta Seka Sablić, Nikola Simić i drugi.

U filmu „Smrt gospođe Ministarke“ igrao je policajaca, a u drami „Prvi put s ocem na jutrenje“, filmskoj adaptaciji priče Laze Kostića, Radoš tumači kuma Iliju. 1992. godine je sa Radetom Šerbedžijom snimio potresnu dramu „Dezerter“. Režiju potpisuje Živojin Pavlović, a scenario Pavlović i Snežana Lukić. Film je rađen po motivima drame „Večiti muž“ ruskog književnika Dostojevskog (Фёдор Михайлович Достоевский).

Manju ulogu ostvario je u filmu Đorđa Kadijevića pod naslovom „Napadač“, u kome su glavne uloge poverene Draganu Jovanoviću i Ivani Mihić. Treći nastavak priče o Sekuli objavljen je 1995. godine. Osim što je ponovo tumačio glavnog lika, Bajić se pojavio i u ulozi scenariste.

Glumio je vlasnika striptiz bara u filmu Lazara Ristovskog „Belo odelo“ iz 1999. godine. Ristovski se u ovoj komediji pojavljuje kao režiser, scenarista i glavni glumac, a osim njega uloge tumače još i Dragan Nikolić, Bata Živojinović, Nikola Kojo i drugi. Film je nominovan za nagradu Oskar u kategoriji „Najbolji film van engleskog govornog područja“.

Usledila je uloga policijskog komesara u drami „Država mrtvih“ iz 2002. godine koju su režirali Živojin Pavlović i Dinko Tucaković.

10. marta 2007. godine premijerno je na RTS-u prikazana prva epizoda serije „Selo gori, a baba se češlja“, čiji je autor, scenarista, režiser i glavni glumac Radoš Bajić. Reč je o humorističnoj dramskoj seriji u kojoj Radašin (Radoš Bajić) priča o zgodama i nezgodama meštana izmišljenog sela Petlovac. Izvršni producent je Jelena Bajić Jočić, a producent Nedeljko Bajić. Glavne uloge su još tumačili Milorad Mandić Manda (Milašin), Ljiljana Stjepanović (Radojka) i Olga Odanović (Zlatana).

Serija je doživela šest sezona, a na njenim temeljima snimljeni su filmovi „Selo gori… i tako“ iz 2009. godine, „Nova godina u Petlovcu“ iz 2011. godine, te „Braća po babine linije“ iz 2016. godine. Kao autor Radoš Bajić je za ovu seriju osvojio brojne nagrade u Srbiji i regionu.

Tokom 2017. godine glumio je Dona Gladiolu u seriji „Psi laju, vetar nosi“. 16. februara naredne godine na televiziji „Pink“ počelo je prikazivanje serije „Šifra Despot“ čiji autor, scenarista i režiser je Radoš Bajić. Uloge još tumače Đorđe Marković, Radoslav Milenković, Branka Šelić, Ljiljana Stjepanović i drugi. Prva sezona trebalo bi da ima 45 epizoda koje će biti emitovane tokom 2018. i 2019. godine.

U filmu „Zaspanka za vojnike“ iz 2018. godine Radoš Bajić igra Bogdana Jakovljevića, a u trećoj sezoni serije „Ubice mog oca“ tasta inspektora Mirka Pavlovića (Marko Janketić).

Privatni život

Radoš Bajić je rođen 1953. godine u selu Medveđa kod Trstenika. Tu je završio osnovnu školu, a srednju muzičku školu u Nišu. Od sedamdesetih godina je u braku sa Milankom Bajić. Na samom početku njegove karijere živeli u u Beogradu, ali s obzirom da je život u prestonici i tada, kao i danas bio prilično skup, odlučili su da se vrate u Medveđu gde je Radoš rođen.

Živeli su u porodičnoj kući, a 1976. godine dobili su sina Nedeljka. Dve godine kasnije cela porodica se nastanila u Beogradu, dok u Medveđu svi rado odlaze kad god za to imaju vremena. U martu 1980. godine dobili su ćerku Jelenu.

Mlađi Bajić je takođe glumac i producent, dok se Radoševa naslednica bavi režijom. Nedeljko Bajić je do sada uglavnom glumio u filmovima i serijama koje je napisao njegov otac. Jelena je režirala dokumentarni film „Kako smo češljali babu“, film „Led“ i TV seriju „Psi laju, vetar nosi“.

Nedeljko je u braku sa Ivonom Alurac Bajić s kojom ima dvoje dece, ćerku Lenu i sina Aleksandra, dok je Jelena udata za Predraga Jočića kome je rodila ćerku Sofiju i sina Filipa.

Iako vrlo retko govori o svom ličnom životu Radoš Bajić je zbog svih žena progovorio o teškoj bolesti koju je preživela njegova supruga, kako bi skrenuo pažnju na sve češću pojavu bolesti koje mahom nose sve više života.

Filmografija

Filmovi i serije

• 1975. Sinovi
• 1975. Đavolje merdevine
• 1975. Sarajevski atentat
• 1976. Deca rastu noću
• 1976. Vrhovi Zelengore
• 1977. Beštije
• 1978. Gospodarev zet
• 1978. Stići pre svitanja
• 1979. Partizanska eskadrila
• 1979. Radio Vihor zove Anđeliju
• 1979. Osvajanje slobode
• 1980. Dragi moj Milovane Danojliću
• 1981. Žeđ
• 1982. Nastojanje
• 1982. Venerijanska raja
• 1982. Krojači džinsa
• 1982. Led
• 1982. Sabinjanke
• 1983. Mahovina na asfaltu
• 1983. Banović Strahinja
• 1984. Oj, Moravo
• 1984. Sedefna ruža
• 1984. Otkos
• 1985. Dvostruki udar
• 1985. Crvena baraka
• 1986. Sekula i njegove žene
• 1987. Lutalica
• 1987. Waitapu
• 1987. Uvek spremne žene
• 1987. Na putu za Katangu
• 1988. Suncokreti
• 1988. Vanbračna putovanja
• 1987—1988. Vuk Karadžić
• 1988. Ortaci
• 1989. Pet hiljada metara sa preprekama
• 1990. Solunci govore
• 1990. Pokojnik
• 1990. Sveto mesto
• 1991. Sekula se opet ženi
• 1991. Smrt gospođe Ministarke
• 1992. Prvi put s ocem na jutrenje
• 1992. Dezerter
• 1993. Napadač
• 1995. Treća sreća
• 1999. Belo odelo
• 2002. Država mrtvih
• 2009. Selo gori… i tako
• 2007—2017. Selo gori, a baba se češlja
• 2011. Nova Godina u Petlovcu
• 2012. Led
• 2016. Braća po babine linije
• 2017. Psi laju, vetar nosi
• 2018. Šifra Despot
• 2018. Zaspanka za vojnike
• 2018. Ubice mog oca

Nagrade i priznanja

• 1979. Zlatna pilotska značka RVO Vojske Jugoslavije za ulogu Dalibora u filmu „Partizanska eskadrila“
• 1981. Zlatna značka Kulturno – prosvetne zajednice Srbije
• 1992. Velika Povelja za mušku ulogu u filmu „Dezerter“, na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu
• 2008. Nagrada za glumački par godine ON i ONA (Lj. Stjepanović i R. Bajić) na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu
• 2009. Nagrada Privredne Komore Srbije — Menadžer godine za filmsku i televizijsku produkciju
• 2009. Nagrada Kompanije „Novosti“ za najbolju TV seriju u 2008. godini
• 2009. Nagrada „Zlatni ćuran“ — Festival komedije u Jagodini, za vrhunske rezultate u stvaralaštvu na TV mediju
• 2009. Nagrada Oskar popularnosti za najgledaniju TV seriju „Selo gori a baba se češlja” u 2008. godini
• 2009. Nagrada za životno delo na Festivalu satire i karikature u Kruševcu
• 2009. Nagrada za najbolje i vrhunske rezultate iz oblasti kulture i stvaralaštva, u kategoriji „TV mediji“ koju dodeljuje Fondacija Karić
• 2009. Nagrada „TV Novosti“ za najgledaniju seriju „Selo gori a baba se češlja” u 2009. godini
• 2009. Vukova nagrada Radošu Bajiću za značajan doprinos u kulturi i umetnosti
• 2010. Povelja za značajan doprinos u kulturi srpskog naroda koju je Radošu Bajiću 2010. godine dodelilo Društvo srpskih domaćina
• 2010. Nagrada Oskar popularnosti za najgledaniju TV seriju „Selo gori a baba se češlja” u 2010. godini
• 2011. Nagrada za glumački par godine ON i ONA (Lj. Stepanović i R. Bajić) na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu
• 2012. Orden Svetog Vladike Nikolaja
• 2012. Velika Gramata Srpske pravoslavne crvke – Eparhija Kruševačka
• 2012. Nagrada za najbolju TV seriju svih vremena na Festivalu TV serija
• 2012. Radoš Bajić proglašen za ličnost godine od strane Fonda princeze Katarine i časopisa „Hello!“
• 2012. Orden Svetog vladike Nikolaja srpskog za „veliku ljubav pokazanu prema svojoj crkvi i doprinos u očuvanju moralnih vrijednosti i hrišćanske tradicije srpskog naroda, kroz TV seriju i knjigu o srpskom selu“
• 2013. Orden Svetog Save drugog stepena
• 2013. Orden Svetog Save
• 2013. Povelja Udruženja dramskih pisaca Srbije za seriju „Ravna Gora“
• 2014. Orden Jugoslovenske krune trećeg stepena (odlikovanje Princa Karađorđevića)
• 2015. Nagrada za najbolju TV seriju na Festivalu dečjeg stvaralaštva (Fedes 2015)
• 2015. Orden Krune, III stepena koju dodeljuje Princ Aleksandar II Karađorđević
• 2017. Nagrada „Volja čini čuda“ za ukupno stvaralaštvo Radoša Bajića