Kratke informacije
| Ime i prezime | Aleksandra Zec |
| Datum rođenja | 8. maj 1979. |
| Mesto rođenja | Zagreb |
| Datum smrti | 7. decembar 1991. |
| Mesto smrti | Zagreb |
| Država | Hrvatska |
| Zanimanje | Učenik |
Biografija
Aleksandra Zec je srpska devojčica koja je ubijena za vreme rata u Hrvatskoj. Rođena je 8. maja 1979. godine u Zagrebu, a život joj je oduzet 7. decembra 1991. godine.
Porodicu Zec su činili otac Mihajlo koji je bio mesar i član četničke organizacije Ravna Gora, majka Marija koja je bila vlasnica kafića na Trešnjevci, sin Dušan i ćerke Aleksandra i Gordana. Aleksandra je bila učenica osnovne škole „August Šeno“.
7. decembra 1991. godine u 23 h pripadnici pomoćne jedinice Ministarstva unutrašnjih poslova, tj. Merčepove jedinice, Siniša Rimac, Munib Suljić, Igor Mikola, Nebojša Hodak i Snježana Živanović, su upali u kuću porodice Zec sa namerom da uhapse Mihajla. Rimac ga je ubio iz automatske puške „hekler“.
Aleksandra je počela da vrišti pa su nju i njenu majku odvezli na vrh planine Medvednice, Sljeme. Tu su ih zavezali i zapušili im usta prljavim krpama. Pucali su im u potiljak i zakopali su ih u jamu. Zatim su podelili 30.000 dinara koje su ukrali iz kuće. Gordana i Dušan su ostali živi jer su se sakrili.
Nekoliko dana posle zločina, ubice su uhapšene i priznali su zločin koji su počinili. Utvrđeno je da je Aleksandru ubio Munib Suljić, a da je Siniša Rimac jedini bio protiv toga. Iako je bilo dovoljno dokaza protiv optuženih, oni su 1992. godine pušteni na slobodu. U Slučaju Zec ima previše nelogičnosti, a jedna od njih je zašto policija nije zaustavila kombi sa otmičarima na kontrolnoj tački ispod Sljemena.
Nakon toga, Rimac je postao telohranitelj hrvatskog nacionalističkog političara Gojka Šuška i pukovnik hrvatske vojske. Franjo Tuđman ga je odlikovao ordenom Nikole Šubića Zrinskog. Suljić i Hodak su se bavili kriminalom, Mikola je otišao u Hercegovinu, dok se Snježani Živanović gubi trag.
2005. godine Suljić, Mikola i Rimac su uhapšeni zbog ubistva Aleksandra Antića u Pakračkoj poljani. Suljić je osuđen na 10 godina zatvora, Rimac na 8 i Mikola na 5. Suljić je 2006. godine preminuo u zatvorskoj bolnici u Hagu.
Aleksandrini brat i sestra su, nakon tragedije koja im se dogodila, otišli da žive kod bake u Banja Luku. Tužili su Republiku Hrvatsku, a njihovi advokati su bili Ante Nobilo i Mare Mihočević. 2004. godine im je isplaćena odšteta od 1.500.000,00 kuna.
Hrvatski književnik Zoran Ferić se zalagao za to da se po Aleksandri nazove jedna ulica i da joj se podigne spomenik.
2014. godine hrvatski reditelj Oliver Frljić je režirao predstavu „Aleksandra Zec“. Za vreme premijere su protestvovali uniformisani riječki veterani i držali su transparente sa natpisima: „Kada će hrvatske žrtve dobiti pozorišnu predstavu“, „86 malih Vukovaraca“, „402 dece ubijeno od četničke ruke“, itd.
U decembru 2016. godine u emisiji „TV kalendar“ koja se prikazuje na Hrvatskoj državnoj televiziji je rečeno da je ova tragedija medijski prenaduvana i da su u njenoj senci deca koja su poginula za vreme velikosrpske agresije za koju nikad niko nije odgovarao.
Novinarka Tamara Opačić je napisala knjigu „Hronologija slučaja Zec“. Između ostalog, saznala je da su komšije pokrile oči jedanaestogodišnjem Dušanu da ne bi video mrtvog psa, a to je bio njegov otac.
