Vedrana Rudan

Vedrana Rudan je hrvatska književnica i borac za ženska prava. Rođena je 29. oktobra 1949. godine u Opatiji.

Fotografije: Vedranin veb sajt

Odrasla je u Mošćeničkoj Dragi. Završila je Pedagošku akademiju u Rijeci, srpskohrvatski i nemački jezik. Pre nego što je postala poznata, bila je turistički vodič, sladoledžija, novinar i učiteljica.

2003. godine je počela da se bavi književnošću.

Takođe je kolumnistkinja lista „Nacional“ gde piše kolumnu „Zloće i povrće“.

2009. godine je otpuštena sa Nove TV zbog antisemitske izjave na Dan Holokausta.

Često piše o tajkunima, licemerstvu u Crkvi, ulasku Hrvatske u NATO, itd. Njene knjige su prevedene na mnoge svetske jezike.

Napisala je sledeća dela:

• „Uho, grlo, nož“;
• „Ljubav na poslednji pogled“;
• „Strah od pletenja“;
• „Ja, nevjernica“;
• „Crnci u Firenci“;
• „Kad je žena kurva, kad je muškarac peder“;
• „Dabogda te majka rodila“;
• „Kosturi okruga Medison“;
• „U zemlji Krvi i Idiota“;
• „Amaruši“.

Citati Vedrane Rudan:

• „Hrvati su bića koja su se u svojoj povijesti uvijek najugodnije osjećala u moćnoj tuđoj guzici.“
• „Smije li Anđeline Džoli snimiti ljubavni film o Libijki kojoj su Ameri zatrli svu rodbinu i Amera koji je to učinio? Smjela bi jedino kad bi u filmu pokojni Libijci puni ljubavi silovali Amera.“
• „Ko god živi u Hrvatskoj, zna koliko je teško izboriti se za život dostojan čoveka. Ovde živimo poput stoke koja je srećna dok vuče kola jer zna da će, kad prestane vući, biti pretvorena u kobasice.“
• „Meni se čini da su Hrvatska i Srbija sve bliže jer je normalnim ljudima u našim zemljama sve jasnije da jednako patimo. I vi i mi imamo političare lažove, banke koje nam deru kožu, licemerne popove koji nam stalno zaviruju među noge i određuju kako se moramo je…ti. Naravno da pevamo iste pesme, naravno da čitamo iste knjige, naravno kad govorimo istim jezikom. I Srbi i Hrvati, tu mislim na siromašne i obespravljene, danas su više braća nego su to bila onda kad su se tako morala zvati.“