Dušan Radić je bio srpski kompozitor, profesor i redovan član Srpske akademije nauka i umetnosti. Rođen je u Somboru 10. aprila 1929. godine, a preminuo u Beogradu 3. aprila 2010. godine.
Biografija
Dušan Radić je rođen 1929. godine u Somboru. U rodnom gradu je pohađao osnovnu školu i gimnaziju, ali i muzičku školu u Srpskom crvenom pevačkom društvu. U Beogradu se, od 1941. godine, školovao u Drugoj muškoj gimnaziji, a u isto vreme je bio učenik Muzičke škole „Stanković“.
Na Muzičku akademiju je primljen 1946. godine. Kompoziciju je učio u klasi Milenka Živkovića, a ovaj profesor je do 1954. godine bio i njegov mentor. Do 1957. godine boravio je u Parizu na usavršavanju. Godine 1962. je završio postdiplomske studije, takođe u klasi profesora Milenka Živkovića.
Kao student je bio u stalnoj potrazi za inovativnim kompozicijama drugačijih izražajnih sredstava. U njegovim radovima retko se sreću melodije folklornog tipa.
Pažnju javnosti dobio je kada je za vreme studentskih dana komponovao „Sonatu lestu“ za klavir. Premijera ove kompozicije je bila 1952. godine, a izvedena je od strane Mirjane Šuice.
Njegov diplomski rad bila je „Simponijeta u tri stava“. Ova kompozicija je izvedena tokom koncerta Beogradske filharmonije, u junu 1954. godine. Tadašnji dirigent je bio Živojin Zdravković.
Neki od članova Beogradske filharmonije u saradnji sa Horom Radio Beograda su u martu 1957. godine predstavili kantatu „U očekivanju Marije“. U novembru iste godine je premijerno izveden „Divertimento za gudački orkestar, vibrafon i udaraljke“.
Od 1979. godine Dušan Radić je radio kao profesor kompozicije Akademije umetnosti u Novom Sadu. Na ovom poslu je ostao sve do penzije. Tokom života je redovno odlazio na razna stručna usavršavanja u gradove kao što su Moskva, Sankt Petersburg, Kijev, Pariz, Rim, London.
Više decenija je aktivno doprinosio razvoju muzičke scene u svojoj zemlji. U članstvu Udruženja kompozitora Srbije je bio od 1949. godine.
Za plodan muzički rad uručene su mu brojne nagrade i priznanja. Godine 1954. dobio je Nagradu Saveza kompozitora Jugoslavije. Pet godina kasnije je dobio Oktobarsku nagradu grada Beograda. Između ostalih ističe se i nagrada Petar Konjović koja mu je uručena 1972. godine.
Radio je muziku za nekoliko filmova domaće i strane produkcije. Komponovao je muziku za pozorišne predstave, kao i muziku za radio i televizijske drame.
Značajna su i njegova dva zbornika pesama za decu – „Dečji vrt“ i „Vesela plovidba“. Zbirku pesama „Priviđenje pravog puta“ je objavio 1999. godine.
U Srpskoj akademiji nauka i umetnosti bio je dopisni član od 1972. godine, dok je za njenog redovnog člana izabran 1983. godine. Dušan Radić je umro u Beogradu 3. aprila 2010. godine.
Značajnija dela
Muzičko-scenska dela:
- „Balada o mesecu lutalici“ (balet, 1957. godine)
- „Ljubav to je glavna stvar“ (opera, 1962. godine)
Vokalno-instrumentalna dela:
- „Spisak“ (1952./1954. godine)
- „Opsednuta vedrina“ (1954. godine)
- „U očekivanju Marije“ (1955. godine)
- „Ćele Kula“ (1957. godine)
- „Uspravna zemlja“ (1964. godine)
- „Oratorio profano“ (1974. godine)
Kompozicije za orkestar:
- „Dve simfonijske slike“ (1953. godine)
- „Simfonijeta“ (1954. godine)
- „Divertimento“ (1956. godine)
- „Končertino“ (1956. godine)
Horske kompozicije:
- „Gungulice“ (1953. godine)
Kamerna dela:
- „Gudački kvartet opus 24, broj 1“ (1997. godine)
Klavirska dela:
- „Sonata lesta za klavir“ (1950. godine)
