Željko Komšić i Hillary Clinton. Foto: Public Domain.Željko Komšić je bosanskohercegovački političar. Rođen je 20. januara 1964. godine u Sarajevu. Oženjen je Sabinom Komšić s kojom ima ćerku Lanu. Živi i radi u Sarajevu.
Komšić je osnivač i predsednik političke partije Demokratska fronta (DF). Kao kandidat Socijalističke partije Bosne i Hercegovine dva puta je biran za hrvatskog člana Predsedništva BiH. Osim toga, u dva mandata je obavljao funkciju načelnika Opštine Novo Sarajevo, te bio ambasador BiH u Saveznoj Republici Jugoslaviji.
Trenutno je poslanik Demokratske fronte u Parlamentarnoj skupštini BiH.
Obrazovanje
Željko Komšić je rođen 1964. godine u Sarajevu. Njegov otac Marko je poreklom iz Srednje Bosne, dok je majka Danica, rođena Stanić, poreklom iz okoline Doboja. Željko Komšić je 1979. godine završio Osnovnu školu Bane Šurbat u Sarajevu, a nakon toga sarajevsku III Gimnaziju. Diplomirao je 1988. godine na Pravnom fakultetu Univerziteta u Sarajevu. 2003. godine je završio Školu za inostranu službu Univerziteta Džordžtaun (Georgetown University) u Vašingtonu.
Karijera
Tokom rata u Bosni i Hercegovini Komšić je bio pripadnik Armije BiH, a za zasluge u ratu dobio je priznanje „Zlatni ljiljan“. Tokom 1992. godine radio je u Zavodu za penziono osiguranje BiH. Od 1996. do 1988. godine radio je u Ministarstvu za raseljena lica i izbeglice Federacije BiH. U međuvremenu je postao član Socijalističke partije BiH. U periodu od 1998. do 2000. godine obavljao je funkciju predsednika Gradskog veća Grada Sarajeva. Godine 2000. je kao član SDP BiH izabran za odbornika u Skupštini opštine Novo Sarajevo, a nakon toga imenovan je za načelnika iste opštine. Godinu dana kasnije izabran je za prvog ambasadora BiH u Saveznoj Republici Jugoslaviji (kasnije Državnoj zajednici Srbije i Crne Gore). U periodu od 2003. do 2004. godine obavljao je funkciju zamenika gradonačelnika Grada Sarajeva, uporedo rukovodeći konsultantskom firmom Revicon d.o.o. iz Sarajeva. 2004. godine izabran je za načelnika Opštine Novo Sarajevo, a tu funkciju obavljao je sve do 2006. godine.
Na Opštim izborima koji su održani 2006. godine izabran je za hrvatskog člana Predsedništva Bosne i Hercegovine. Osvojio je 116 062 glasa, tj. 39,56 odsto glasova. Nebojša Radmanović (Savez nezavisnih socijaldemokrata) je izabran za srpskog, a Haris Silajdžić (Stranka demokratske akcije) za bošnjačkog člana kolektivnog šefa države.
I na sledećim Opštim izborima 2010. godine Komšić je zadobio poverenje glasača, te je ponovo izabran za hrvatskog člana Predsedništva BiH. Osvojio je 337 065 glasova (32,94 odsto od ukupnog broja birača s teritorije Federacije BiH i Distrikta Brčko, tj. 60,61% od ukupnog broja birača koju su glasali za hrvatskog člana Predsedništva).Radmanoviću je takođe poveren još jedan mandat, a za bošnjačkog člana Predsedništva BiH izabran je Bakir Izetbegović (SDA).
Iako je u periodu od 1997. do 2003. godine bio član SDP BiH, a u periodu od 2003. do 2012. godine i potpredsednik stranke, Komšić je napustio SDP i 7. aprila 2013. godine osnovao stranku Demokratske fronte. Izabran je za prvog predsednika novoosnovane partije. Delovanje DF-a je pretežno orjentisano na bošnjačko i probosansko biračko telo u Federaciji BiH, a karakteriše se kao socijaldemokratska i građansko-nacionalistička stranka levog centra. Na Opštim izborima koji su 2014. godine održani u Bosni i Hercegovini, Komšić je izabran za poslanika u Parlamentarnoj skupštini BiH. Partija je tada osvojila 150 767 ili 15,33 odsto glasova, te pet mandata u PS BiH.
Kontroverze
Kada je Željko Komšić 2006. godine prvi put izabran za hrvatskog člana Predsedništva BiH jedan deo Hrvata u BiH je veoma burno reagovao. Hrvatska demokratska zajednica (HDZ) je istakla da je njegova pobeda nelegitimna jer je izborni sistem omogućio Bošnjacima da glasaju za Komšića i tako Hrvatima nametnu svoju volju. Isti stav iznele su i druge hrvatske stranke u Federaciji BiH. Uprkos tome, Komšić je 1. oktobra 2006. godine izabran za hrvatskog člana Predsedništva BiH. Podršku je dobio od ambasadora Republike Hrvatske u BiH. Komšić je u svojim nastupima tvrdio da će se zalagati za interese hrvatskog naroda u BiH, te raditi za dobrobit cele BiH.
Božo Ljubić, bivši predsednik Hrvatske demokratske zajednice 1990 (HDZ 1990) je krajem decembra 2016. godine u jednom od svojih intervjua optužio Komšića za odlazak Hrvata iz BiH. On je dodao da su Hrvati izgubili svoja prava u BiH, a da je razlog za to Izborni zakon, tj. Ustav BiH koji je dozvolio da Komšić u dva navrata bude izabran za hrvatskog člana Predsedništva BiH.
U septembru 2017. godine Komšić je u izjavio da je moguć zajednički nastup DF-a iz SDP-a na izborima 2018. godine. Na pitanje novinara kako ocenjuje aktuelnu vlast rekao je da vlast radi jako loše, te da se postavlja pitanje ima li uopšte vlasti u BiH. On je naglasio da trenutna koalcija u Federaciji BiH nije sastavljena iz ideoloških razloga, nego služi kao sredstvo za borbu za interes i novac.
Imovina
Prema podacima iz imovinskog kartona koji su svi političari dužni da dostave Centralnoj izbornoj komisiji (CIK) BiH, Željko Komšić ima stan u Novom Sarajevu, dok njegova supruga sa bratom deli vikendicu i imanje koje su nasledili od roditelja. Komšić je CIK-u prijavio još jedan stan u Sarajevu u kome živi sa porodicom, a koji je u vlasništvu njegovog oca Marka.
Privatni život
Željko Komšić je rođen 1964. godine u Sarajevu. Otac Marko je po nacionalnosti Hrvat, a majka Danica, rođena Stanić, je bila Srpkinja. Danica je tokom rata u BiH poginula u rodnom Sarajevu. Željko se izjašnjava kao Hrvat, kršten je u katoličkoj crkvi, ali se kasnije deklarisao kao agnostik.
Svoju sadašnju suprugu Sabinu Komšić upoznao je pre rata. Živeli su u istoj zgradi, on na petnaestom, a ona na desetom spratu. Sabina je po zanimanju građevinski tehničar. Pre početka rata pohađala je Građevinski fakultet u Sarajevu, ali su se posle rata prioriteti promenili pa je odustala od daljeg školovanja. U jednom od retkih intervjua koji je dala za medije Sabina je ispričala kako su se upoznali. Počeli su da se zabavljaju 28. avgusta 1992. godine, a venčali se 28. avgusta 1996. godine. Prema njenim rečima, na rođenje ćerke Lane čekali su deset godina. Sabina je imala nekoliko vantelesnih oplodnji, a nakon sedmog puta Lana se rodila. Kako sama priznaje Sabina ne voli mnogo da se eksponira u javnosti i nije zainteresovana za politiku, ali svog supruga podržava u svemu što radi.