Branimir Popović

Biografija

Branimir Popović je crnogorski pozorišni, televizijski i filmski glumac. Redovni je profesor glume na Fakultetu dramskih umjetnosti na Cetinju. Rođen je 17. januara 1967. godine u Podgorici. U braku je sa glumicom Sanjom Jovićević Popović sa kojom ima ćerku Sofiju.

Popović je glumu završio na Akademiji u Sarajevu, a od 2012. godine igra u predstavama, na filmu i televiziji. Premda je odigrao neke vrlo značajne uloge, mlađe generacije ga poznaju po likovima Šimuna Santinija u telenoveli „Larin izbor“, Popa u seriji „Dug moru“, te Zvonceta u komediji „Parada“.

Igrao je u predstavama „Gorski vijenac“, „Zločin i kazna“, „Banović Strahinja“ i drugima. Glumio je u Crnogorskom narodnom pozorištu (CNP), a od 2003. do 2007. godine bio je direktor tog teatra.

Ipak, sarađivao je i sa pozorištima na Cetinju, u Budvi, Beogradu i drugim gradovima.

Dobitnik je Sterijine nagrade, Nagrade „Zoran Radmilović“, Nagrade Udruženja dramskih umetnika Crne Gore i drugih priznanja.

Glumac je od 2000. do 2003. godine ministar kulture u Vladi Crne Gore.

Detinjstvo i obrazovanje

Branimir Popović je rođen 1967. godine u Titogradu, današnjoj Podgorici. Po završetku osnovne škole pohađao je srednju školu usmerenog obrazovanja. Dve godine se školovao za novinara, a praksu je odradio u dnevnom listu „Pobjeda“ i na televiziji.

Ipak, ljubav prema glumi je pobedila, pa je upisao Akademiju scenskih umjetnosti u Sarajevu. Na ovom fakultetu je diplomirao četiri godine kasnije.

Televizijska i filmska karijera

Branimir Popović se na televizijskim ekranima prvi put pojavio 1992. godine u ulozi glumca u seriji „Aleksa Šantić“.

Četiri godine kasnije je imao manju rolu u mini-seriji „Oriđinali“ koju je režirao Živko Nikolić, a koja je premijerno emitovana na Radio Televiziji Crne Gore (RTV CG).

Utelovio je lik doktora Gavrlia Pekarevića u komediji „Sudbina jednog razuma“ nastaloj po delu Jovana Sterije Popovića.

Reditelj Gorčin Stojanović mu je poverio ulogu Abaza, jedog od pet glavnih likova u drami „Stršljen“ koja se u bioskopima našla 1998. godine. Naslovnog junaka je igrao Sergej Trifunović, a njegovu zabranjenu ljubav Mirjana Joković. Film je osvojio treću nagradu za scenario na Festivalu u Vnjačkoj Banji.

Sledeće godine je u komediji Lazara Ristovskog „Belo odelo“ glumio kapetana, a dok je u filmu „U ime oca i sina“ utelovio lik Mirka Miletića.

Manju ulogu mu je dodelio reditelj Želimir Žilnik u svojoj drami „Kud plovi ovaj brod“ iz 1998. godine.

„Oživeo“ je Vladiku Danila u televizijskoj adaptaciji dela „Gorski vijenac“ Petra Petrovića Njegoša. Igumana Danila je igrao Petar Božović, a Vuka Mićunovića Mirko Vlahović. Film je premijerno prikazan 2000. godine.

Sa Nebojšom Glogovcem, Ljubinkom Klarić i drugima je 2001. godine glumio u drami „Normalni ljudi“ Olega Novkovića. Ovo ostvarenje je osvojilo drugu nagradu za scenario na Festivalu u Vrnjačkoj Banji.

Sledeće godine je u komediji „Mrtav ladan“ igrao Savu, a 2004. godine je glumio čoveka sa amnezijom u drami „Opet pakujemo majmune“.

Igrao je oca u crnogorskom filmu „Imam nešto važno da vam kažem“, a u TV filmu „Nepogodan za sva vremena“ iz 2007. godine Popović je bio Omer-paša Latas.

Glumio je Petra Vukićevića u filmu „Gledaj me“ koji se u bioskopima pojavio 2008. godine. Iste godine je tumačio lik komandira u ostvarenju „Turneja“.

Crnogorski glumac je 2011. godine glumio Marka u trileru „Zajedno“ koju je režirao Mladen Matičević. Film je premijerno prikazan na beogradskom „FEST-u“.

U junu iste godine je sa kolegama promovisao film „Kako su me ukrali Nemci“ u kome je igrao Đorđa. Ovo ostvarenje je osvojilo čak četiri nagrade na Filmskom festivalu u Herceg Novom, a dobilo je i nekoliko nagrada na međunarodnim festivalima u Evropi.

Pojavio se u komediji „Lokalni vampir“ Branka Baletića, te drami „Mali ljubavni bog“ Željka Šošića.

U komediji Srđana Dragojevića „Parada“ koja je 2011. godine „harala“ bioskopskim salama širom regiona, Popović je utelovio lik Zvonceta, dok su glavne junake tumačili Nikola Kojo, Hristina Popović, Miloš Samolov i drugi.

Sledeće godine je sa Predragom Bjelcem, Rastkom Jankovićem i drugima glumio u drami „As pik“ Draška Đurovića.

Ipak, simpatije televizijske publike stekao je ulogama Šimuna Santinija u telenoveli „Larin izbor“ koja je emitovana od 2012. do 2013. godine na nekoliko komercijalnih televizija.

U Srbiji je popularnost doživeo igrajući Martina u seriji „Budva na pjenu od mora“ koju je režirao Milan Karadžić , a koju su RTCG i Televizija „Prva“ emitovale od 2011. do 2014. godine.

Glumio je starijeg Petra Poparu u tragikomediji „Dječaci iz ulice Marksa i Engelsa“ koji se u biskopima pojavio 2014. godine. Ovaj film je bio crnogorski kandidat za nagradu Oskar u kategoriji „Najbolji film na stranom jeziku“, ali nije uspeo da dobije nominaciju.

Od oktobra 2019. godine glumi popa u seriji „Dug moru“, u kojoj glavne uloge tumače Dragan Mićanović, Nada Šargin, Ana Lečić i Vule Marković. Ovu seriju je u nekom trenutku emitovalo čak devet televizijskih kuća iz celog regiona.

Bane Popović je od septembra 2021. do januara 2022. godine glumio Branka Kadića, jednog od glavnih junaka telenovele „Dinastija“. Njegovu sekretaricu i partnerku Kristinu igrala je Ana Vasiljević.

Tokom 2022. i 2023. godine pojavio se u osam epizoda kriminalističke serije „Ubice mog oca“. Glavne likove igraju Vuk Kostić, Tihomir Stanić i Marko Janketić, a serija je do sada doživela šest sezona.

Obožavaoci televizijskih sapunica mogu ga videti u ulozi Vojislava Voje Filipovića u seriji „Od jutra do sutra“.

Nešto drugačiji zadatak poverio mu je reditelj Nikola Vukčević u tragikomediji „Djeca“ koja je premijerno prikazana 2023. godine. Bane Popović glumi komandanta Demuša, a pored već atabliranih kolega Igora Benčine i Nikole Ristanovskog, u filmu se smenjuje čitava plejada mladih talentovanih glumaca iz celog regiona.

Pozorišna karijera

Branimir Popović zbog televizijskih i filmskih angažmana, nije zapostavio rad u pozorištu. Naprotiv, već nekoliko decenija gradi uspešnu karijeru na „daskama koje život znače“.

Uloga u predstavi „Izvanjac“ Crnogorskog narodnog pozorišta mu je 1996. godine donela Sterijinu nagradu za glumačko ostvarenje na Festivalu Sterijino pozorje.

Uspešno je ljubiteljima pozorišta predstavio neke od najznačajnijih junaka domaće i svetske književnosti. Bio je Vladika Danilo u „Gorskom vijencu“, Raskoljnikov u „Zličinu i kazni“, te Primislav u „Kontu Zanoviću“.

Glumio je Vlah-aliju u komadu „Banović Strahinja“, te Ćelestina u predstavi „Montenegrini“. U predstavi „Turneja“ je igrao muslimanskog komandira, a u „Antigoni u Njujorku“ policajca.

Bio je Nil u „Malograđaninu“, Crni u „Montenegro Blues-u“, te Džordć u predstavi „Ko se boji Virdžinije Vulf“.

Popović je od 2003. do 2007. godine bio direktor Crnogorskog narodnog pozorišta, a pored ovog, sarađivao je i sa teatrima iz Podgorice, Cetinja, Budve,  Beograda i drugih gradova.

Dobitnik je prestižnih glumačkih nagrada, te Trinestojulske nagrade i Nagrade Devetnaesti decembar.

U periodu od 2000. do 2003. godine bio je ministar kulture u Vladi Crne Gore.

Privatni život

Branimir Popović je rođen 1967. godine u Podgorici. Školovao se u rodnom gradu i Sarajevu, a karijeru je gradio širom bivše Jugoslavije.

Svoju sadašnju suprugu, Sanju Jovićević je upoznao kao studentkinju na Fakultetu dramskih umjetnosti na Cetinju, gde je Popović redovni profesor. Zbog toga, ali i razlike u godinama, par je neko vreme skrivao svoju vezu. Ipak, venčali su se i 2013. godine dobili ćerku Sofiju[1].

Glumac je pre ovog, bio u braku sa slikarkom Milenom Jovićević.

Popovićeva velika strast su motori. U jednom intervjuu je kazao da ih je imao desetak. Istom prilikom je kazao da su mu porok cigarete „toscanello[2]„.

Filmografija

Filmovi i serije

• 1992. Aleksa Šantić
• 1996. Oriđinali
• 1998. Stršljen
• 1998. Sudbina jednog razuma
• 1998. Kud plovi ovaj brod
• 1999. Belo odelo
• 1999. U ime oca i sina
• 2000. Gorski vijenac
• 2000. TV teatar
• 2001. Normalni ljudi
• 2004. Opet pakujemo majmune
• 2005. Imam nešto važno da vam kažem
• 2007. Nepogodan za sva vremena
• 2008. Turneja
• 2008. Gledaj me
• 2009. Baraba
• 2010. Malo para, puno želja
• 2011. Turneja (TV serija)
• 2011. Zajedno
• 2011. Kako su me ukrali nemci
• 2011. Lokalni vampir
• 2011. Mali ljubavni bog
• 2011. Parada
• 2012. As pik
• 2012-2013. Budva na pjenu od mora
• 2012-2013. Larin izbor
• 2014. Dječaci iz ulica Marksa i Engelsa
• 2015. Reflection
• 2016. Dojč kafe
• 2016. Ispod mosta, među stijenama
• 2018. The Road
• 2018. Grudi (mini-serija)
• 2019. Dohvati nebo
• 2019. Rapl (The Fury)
• 2019-2023. Dug moru
• 2020. Grudi
• 2020. Koncentriši se, baba
• 2021-2022. Dinastija
• 2022. Ključ
• 2022. Praznik rada
• 2022-2023. Ubice mog oca
• 2022-2023. Od jutra do sutra

Predstave: „Gorski vijenac“, „Zločin i kazna“, „Konte Zanović“, „Turneja“, „Banović Strahinja“, „Montenegrini“, „Antigona u Njujorku“, „Malograđani“, „Montenegro Blues“, „Ko se boji Virdžinije Vulf“ i druge.

Nagrade i priznanja

• Sterijina nagrada
• Nagrada „Zoran Radmilović“
• Nagrada Udruženja dramskih umetnika Crne Gore
• Trinaestojulska nagrada
• Nagrada „Devetnaesti decembar“

Reference

• [1] https://www.kurir.rs/zabava/kultura/4125492/branimir-popovic-zivotna-i-ljubavna-prica
• [2] https://www.gloria.hr/gl/arhiva/branimir-popovic-zene-ne-smatram-porokom-5089733